Sözdenem

Toroslarýn zirvesi, kekiklerin reyhaný;
Tertemiz yaylalarýn sevgilisi, hayraný;
Buðulu bakýþlarla, ters çeviren devraný;
Avcýsýný avlayan ceylandaki gözdenem.

Bazen gülümseyerek dünyayý hoþ eyleyen;
Bazen çatýk kaþ ile evreni boþ eyleyen;
Bazen abat eyleyip, bazen sarhoþ eyleyen;
Ýç dünyamýn aynasý ay parçasý yüzdenem.

Dalýmda açan güller sevgiliye hediye;
Kuru bir yaprak ile, naðme kaldý geriye;
Hazan yeli esince sanki döndüm deliye;
Zemheriye yol giden mor nakýþlý güzdenem.

Dil ile baðban olur çorak toprak, çöl bile;
Görünmeyen yol ile sefer eder gönüle;
Yürekten süzülerek dem vurup da hal ile;
Dudaklardan dökülen inci, mercan sözdenem.

Doðru bildiðim yoldan hiçbir zaman sapmadan;
Þecaatle giderim gözlerimi kýrpmadan;
Haksýzlýðýn önünde hiç kimseden korkmadan;
Yanardað volkanýyla alev saçan közdenem;

Semalardan dökülen yýldýzlarý saðarak;
Geceye kafa tutup, karanlýðý boðarak;
Mart’ýn bir sabahýnda güneþ gibi doðarak;
Alemlerdeki cevher, Nur deryasý özdenem.

Osman Bölükbaþý Dara
Sosyal Medyada Paylaşın: