Tuhaf haleler sýzardý Zemin üstü dairenizin Aralanmayan, sararmýþ Dantelli perdesinden Gül kokusu alýrdým hep Asfaltý çatlak, kaldýrýmsýz Sokaðýnýzdan geçerken.
Eski bir naðme gibi, Geçmiþken günler haftalar, Yakalarým kalkýk, Hafif çiseler altýnda Koþar adým yürürken, Ýliþti yine gözüm Perdelerinize istemsiz.
Bu sefer de kapalýydýlar, Ancak önünde siz vardýnýz. Fransýz balkonunuzdan sarkan Begonvillerle sohbetteydiniz. Teninizden fark ettim, Perdedeki hale sizdiniz, Maþuk da sizdiniz, ýþýk da siz.
Oysa benim için Hep bir hayal hanýmdýnýz, Hiç tesadüf etmediðim, Görmeyi beklemediðim. Bu yüzden þaþkýndým, Duraksadým, afalladým, Gerçekleþen hayalime Öylece bakakaldým.
Baþýnýzý kaldýrýp Bu halimi gördünüz Ve ziyadesiyle güldünüz. Kaçak sevdalarýn Yasak þarkýlarý gibiydi Bir göz kýrpýþýnýz, Felekleri böyle mi þaþýrtýr?
Ne kadar da yaklaþsanýz, Zaman beni o kadar mý kaçýrtýr? Gözlerinizden, sizden, Belki de herkesten Ama her þeyden… Sevgiyle kalýn, böyle kalýn, Hoþça kalýn, hayal haným…
EROL TASLAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
EROL TASLAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.