Düþüyor aniden odama alacakaranlýk Kokuyor tek gül ama esir ve vazoda! Odamý sarýyor zindan gibi yakýnlýk Canýma kast edecek kazýðý hazýrlayor sanki Voyvoda...
Odanýn kapýsý demir parmaklýk Elimdeki fener gösteriyor bana bir adýmlýk Aynada dünden kalma Buðulu yama Üstüne yazýlmýþ, “Elinde ki fenerle bulamazsýn aydýnlýk!..”
“Kimse var mý” Diye sesleniyorum Her korktuðumda olmuþ bu alýþkanlýk… Cevap yok, yok Kabus gibi sessizlik ve yalnýzlýk!
Vazoda ki gül boynunu bükmüþ Kafeste ki kanarya ürkmüþ…
Ayaklarýmda felç kýpýrdayamýyorum! Fýratýn kenarýnda var ya Birecik Nesli tükenmiþ Kelaynak gibi diyor, “Yaþama olma yenik!” Bu yüzden sanýrým ne gülü ne de kanaryayý özgür býrakamýyorum Onlar hapis bende odada…
Oysa parayla donanmýþ yatak Kim görse hediye edene minnet edecektir Eminim tembelliði seçip yapacak üstüne atak! Sanki benim için hazýrlanmýþ tuzak Her an içine uykuyla gömüldüðüm batak Çaresizim…
Engelli ve uyuþuk halim Tanýmadýðým bu kabus Öldürdüðüm binlerce aný ve tecrübe Yaþýyorum yalnýzca kaos…
Diyorum kendi kendime Yiyemedikten sonra anlamsýz ne istersen iste! Engelsizken bile deðildi oysa çare Bir meçhuldesin iþte Ah bal kabaðý yaþlýlýk…
Saffet Kuramaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.