HASTANE PENCERESİ

Hastane koðuþunda pencere dünya gözüm,
Güzelim bahçeleri beton binalar yutmuþ…
Bu aðaç kýyýmýna isyan ediyor özüm,
Büyük servet getiren göðü delen konutmuþ…

Bahçelerle yok oldu narinciye kokusu,
Paraya kurban oldu Mersin þehir dokusu,
Bir gün intikam alýr doða ana sokusu,
Aç gözlü hýrslý birey insanlýðý unutmuþ…

Deniz hýrçýn öfkeli beton dolmuþ sahile,
Bir gün tokat indirir beyni mermer cahile,
Yarýný düþünen yok ateþ düþer dâhile,
Herkes günü gün etme sevdasýyla yol tutmuþ…

Gün akþama kavuþtu yandý tek tek ýþýklar,
Birçok hanede yokluk aþa hasret kaþýklar,
Mersin’in geceleri sizi sever âþýklar,
Yoksullarýn baþýnda gezen kara bulutmuþ…

Cantekin der; pencere dýþarý baktým daldým,
Ayrý dert her hanede bu iþe þaþtým kaldým,
El salladým denize daðlara selam saldým,
Yaþamak direnmektir sevda direnç umutmuþ…

8 OCAK 2022 CUMARTESÝ
MERSÝN ÜNÝVERSÝTESÝ GÖÐÜS CERRAHÝ BÖLÜMÜ

Sosyal Medyada Paylaşın: