Dün akþam Oturuyorduk bir grup dost Herkes konuþuyordu Ordan burdan Susmuyordu çeneler Muhabbet mi Havadan sudan Dinleyen var mýydý Yok muydu bilmem Diller pabuç gibiydi her an Ne saray kaldý Ne de sultan Biraz sanat dedim Deðiþsin istedim konu Sanat mý kaldý dedi Geldi, bizim gibi sonu. Öldürdüler bunlar Öldüremedikleri Tek þey var O da içimizdeki sanat ruhu Ya futbol dedim Aðzýný burnunu buruþturdu Ayni o malum kibirli surat O zaman müzik dedim ’’Her tarafta baský zulüm ve kan, Millet gülüp oynuyor Aðýzlarda sakýz gibi Ýçi boþ þarkýlar Biri ayaða kalktý Eski bir dost Bir an sendeledi Baktým Ne kemik kalmýþ, ne de post Uzandý eli Önümdeki þiir kitabým ’’Yolcu’ya’’ Bir þeyler söyleyecekti Çýkmadý sesi Çevirdi yapraklarý titrek titrek elleri Aradý buldu, sanki çok lazým Kýrk yýl önceki sevdayý Bakýn dedim Bu ilk þiir kitabým Tozlu raflarýn arasýndan bulup ta Gün ýþýðýna çýkardýðým Elli yýllýk kargacýk burgacýk yazýlar Ama içinde Ne anýlar var, ne anýlar ’’Eþin okudu mu’’ dedi Bunlarý öbür dost Kaldýrýp baþýný kitaptan Sonra kalktý sandalyeden Uzattý bana anlamlý Biraz önce karýþtýrdýðý kitabý ’’Bilmem’’ dedim Eþim ve çocuklarým Bazen okurlar mý yazdýklarý mý Ama Mecburen dinlerler Çalýp söylediklerimi Ya... dedi Ýyi ki dedim Ýyi ki hepsini Okumamýþlar yazdýklarýmýn Ýyi ki hepsini Dinlememiþler Kafalarýný þiþirerek Ara sýra Çalýp söylediklerimin Yoksa Yoksa asla bu ben Olmazdý ben.
Sosyal Medyada Paylaşın:
abdullah inaler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.