SİL BAŞTAN...
Sensizde düþermiþ yapraklar yere
Sensiz de doðarmýþ güneþ ve yeniden batarmýþ
Yokluðunda anladým…
Sensizde konuþurmuþ susmadan dudaklar
Sensizken de doðan her yeni bir günden umut beklenebilirmiþ
Seninle aðlayan gözlerim
Sensizken gülebilirmiþ
Seninleyken hayattan beklentilerim vardý
Sensizken kalmadý.
Umutlarým vardý artýk onlarda yok
Sensizde nefes alabiliyorum…
Havalarda uçmuyorum
Ayaðýmý, yere daha saðlam basýyorum artýk.
Seninleyken gözyaþým dinmezdi, mutluluk böyle sanmýþtým
Ama artýk yüzümde tebessüm var
Gerçekleri doðrularý, yaþamayý gülmeyi öðreniyorum
Seninleyken bildiðimi sanýyordum
Oysa bildiklerim de unutturmuþsun bana
Hayata yeniden baþlýyorum…
Yeni doðmuþ bebek gibiyim
Hiçbir þeyden beklentim yok
Ýlla þu olsun þöyle olsun demeyeceðim
Yarýn ne olacak diye düþünmeyeceðim
Yarýn neler getirir bilinmez ki…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.