Bu kaçýncý mevsim bilmiyorum yüreðimde hüzünlerle sarýlý Açsan bana kollarýný girsem dünyana bende olsam oralý
Akþam yine hep ayný akþam Sabah yine hep ayný sabah Hayalim yar gözlerinde uyanmak Daha kaç vakit böyle vuslatýna susamak
Vakit hayli geç , odam ýssýz bir labirent bir o kadar karanlýk içimi buhrana salan bir o kadar soðuk saç tellerimi donduran ve bir o kadar yangýn hasretinle yakan
Düþünceler sarýyor dört bir yanýmý her gece biraz daha karlar yaðýyor saçlarýma Aniden kesiliyor mecalim Tutunamýyorum da artýk hayaline elini uzatmýyorsun yýldýz gibi düþüyorum sönerek rüyalarda bir umut güneþ gibi doðuyorum tekrar dirilerek sonra yine ayný labirentler sonra yine sensizlik sessizlik ...saðýr ediyor bu sessizlik
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bozoklu hatice Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.