Insanlığı Arıyorum

Sabahleyin seher vakti, gidiyorum þehre doðru
Düþünceler içindeyim,kaldýrýmda yürüyorum.
Parke taþlar enðebeli ,kimi eðri kimi doðru
Seherin ilk ýþýðýnda ,önümü zor görüyorum.

Sokaklarda kimseler yok , kimsesizler sahipsizler
Duyulmuyor çýðlýklarý ,ya saðýrýz ya dilsizler.
Senelerdir kayýtsýzýz, kimsesizler sahipsizler
Ýnsanlýðý kaybetmiþiz, insanlýðý arýyorum.


Sosyal Medyada Paylaşın: