Ýnsandan insana kurulan, Kalýn, sýcak, saðlam köprüler... Derinlikte, gölgelerde kalmýþ, Ortaya çýkamayan anýlar... Çocukluðunun, Sýcacýk gecelerine sinmiþ, Seslerin ve kokularýn izlerinden... Ortaya serdikçe sere serpe, Aradýðý her neyse onun, Aydýnlanacaðýný, Ve bir gün, Ortaya çýkacaðýný sanýyordu. Anlamak, konuþmak, Ýçendekini dökmek, Ve yüzleþmek istiyordu, Geçmiþiyle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nasıf acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.