Bu sensiz sorularýmýn bitmediði sokak Sen gibi ben gibi þimdi ýssýz Gelmeleri bekleyen bir ben gibi topraklar kuru Yaðmuru bekleyen toprak gibi heyecan dolu Yaðarken deðmiyor bir tek damla üzerime Sokaklar sele gitmiþ bir ben kuru kalmýþým Göðe bakamýyorum bardaktan boþanýrcasýna yaðýyor Bir benim üstüme yapmýyor nedense
Yokluðunun istasyonunda bir ben varým Herkes karþý kavuþmalarýn istasyonunda Ýçimde bir benim mi endiþe var Bir þarký dinleyeyim dedim Ayrýlýðýmýzdan söz etti kapattým Ah aklýmdaki sensizliðin sesini kýsamadým
Her yer kalabalýk benim yaným ýssýz Her köþede bir canlýlýk bir bende yok Kaybettim mi her þeyimi sen giderken Yoksa sen mi çaldýn habersiz Ýþte yine kapýmda öldüðüm yerdeyim Herkes sessizce bana bakýyor Herkes sessizlik içinde Bir gönlümde kalabalýk sesler var Birde az sonra mezarýmda olacak
Bunlara sebep olan ben deðildim Babil’in asmalarýný üzümlerini ben çalmadým ki Üzüm yerken dallarýný kýrmadým ki Ýhtimaller beklemeler söyleyememeler Bir çýðlýk gibi yanýmda kulaklarým saðýr Benden baþka duyan yok Asýlý duruyorum her köþede her duvarda Ýndirmeyin asýlý kalayým kendi elimle düþtüysem eðer
Duvarlar buz gibi yazýn ortasýnda Isýtmýyor güneþ yârin gözleri gibi kýsýk kalmýþ Hisseme düþen budur çeker giderim Yok, olmadýðým bir þehre Seni unutturacak bir memlekete Bulunmaz mý bulunur Anadolu’m da Medeniyetin toprak altýnda kalan bir þehrinde
Mehmet Aluç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Aluc-Kul Mehmet- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.