karaþýn ve rüzgarlý aðaçlardan toz bulutuna doðru gümüþi kýlýçlar sýrtýmýzdayken ölümün yüzüne düþen bu daðýnýklýk böyle açýp böyle yaðýyor ve buz serpiyor evin odalarý ve tüm gözler konuþur gibi tellerin habercisi kuþun kanadýndan kopan tüy gibi de aðýr buz titretmekteyken keþiþin nefesi suyun rengini taþýmaz taþta uyuyan kum. kum gibi tanelere ayrýlmýþ ve buz tutmuþ vargit çiçekleriyle sen o deðilsin artýk,
sen o deðilsin gölgeler söylemekte, solmuþ yapraklar arasýnda tanrýnýn parmaklarý, aya vurmuþ siyahlýk ve çamurla oynaþan yýlanlar,
ve sen o deðilsin bir kabukta uyumakta ýþýðýn tonundan geçip tayflardan oluþmuþ incecik tül aðýz boþluðunda bir dilsizlik taþýr seni
Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertiğnedenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.