Kaldý uzaklarda sýra daðlarým Sararýpda soldu yeþil baðlarým Gurbetin koynunda sessiz aðlarým Daha ne istersin ey deli gönül
Sýla hasretini çektim yoruldum Coþkun sulucaktým aktým duruldum Düþtüm bir sevdaya yandým kül oldum Daha ne yoklarsýn ey deli gönül
Kömür kara gözler yaþ ile doldu Erenlerde açan sümbüller soldu Çok hayaller kurdum yerle bir oldu Daha ne saklarsýn ey deli gönül
Candan sevdiklerim bir bir göçtüler Ecel þerbetini içip geçtiler Yüreðimde derin yara açtýlar Daha ne eklersin ey deli gönül
Bu alemde herkes bir garip yolcu Yaþamýn sonunda buruk bir acý Bulunmuyor ey dost ölüm ilacý Daha ne beklersin ey deli gönül
Mehmet Daðal ömür bir gün bitecek Köþklerde sarayda baykuþ ötecek Herkes ne ektiyse onu biçecek Daha ne aklarsýn ey deli gönül Mehmet Daðal / Pamukkale / Denizli... Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET DAĞAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.