Anarþist oldum durduk boþ yere Eylemlere karýþtým sokak ortasýnda Açlýk gibi, susuzluk gibi Üstüne üstlük birde yalnýzlýða alýþtým bu günlerde Özlemler tuzu biberi oldu ayrýlýðýn Yanýp durdum anasýný sattýðýmýn yerinde Þehir yýkýlsa umrumda deðil Bende kimsenin umrunda deðilim zaten Herkes kendi telaþýnda þu koca þehirde Tanýdýk desen yok denecek kadar az köþe kapmaca oynayanlar dýþýnda Dost desen bulunmaz çok þükür Ellerinde milyon liralýk bir telefon Aklýný karýþtýrýyor herkesin Yalpalayarak yürüyen Sayamadýðým kadar çok insan var Gezdiðim caddelerinde sokaklarýnda Bir telaþ, bir hengame suratlar asýk Gülen yüze rastlamak meziyet ister Bir baþka alem bu Ýstanbul Týklým, týklým dolu yollar son model arabalarla Nere giderler nereden gelirler anlamazsýn Sýkýþ týkýþ dolmuþlar Herkes bir bomba patlamaya hazýr stresten Metrolar, metrobüsler, tranway týkýþ týkýþ Nere gider nereden gelir bu insanlar Doðu yakasýndan batý yakasýnda Batý yakasýndan doðu yakasýnda Bir dolarlar bir kaybolurlar bu þehrin sokaklarýnda Her ne hikmetse gelen gitmiyor bir daha Adýna mý tutkunlar, çilesine mi? Býrakýp gelmiþler çiçek kokan daðlarý Anadolu’nun her bir köþesinden Bir alem bu Ýstanbul Ýstanbul kaybolmuþ sanki Her yerde Anadolu/bul Anarþist olsan ne eylem yapsan ne Kim görür kim duyar seni bu þehirde
25.06.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
Küçük Ali YILDIRIM çölçık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.