ey asi rüzgâr bana ayak baðý oldun yine yüreðimde örümcek aðlarý ördün ben sesimi çýkarmasam da sen beni yordun kuþ uçmaz kervan geçmez naçar anlarýma deliþmen molozlar doldurdun
çok sürmedi bende ki varlýðýn hiç umulmadýk bir vakitte pulunu, pýrtýný toplayýp yola koyuldun beni çarpanlara ayýrýr gibi böldün de böldün
sen asi rüzgâr içinde dinmeyen boranlar var sensizlik mi idi beni acýtan ? yoksa imkânsýzlýðým mý idi beni aðlatan ? benle yatan kalkan her defasýnda daðarcýðýma hançer gibi saplanan neydi ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
DÜŞLER SIĞINAĞI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.