Kalemi el tutarda dizeleri yürek yazarmýþ.
Yürek ne ferman ederse
Kalem onu karalarmýþ.
Yazardý da kalemim oradan buradan
Anlamaz anlatamazdý aþktan.
Aþk hep yetimdi kalemimden
Ha bir þeyde gelmezdi aþka dair yüreðimden.
Sonra Çöllere yaðan yaðmur misali düþtün gönlüme
Her damlanda aþk deðdi çýplak tenime
Çöl cennete dönüverdi.
Küçücük otlat yeþerdi aþk ayýbýný kapatýrcasýna
Ardýndan çiçekler boylandý
Papatyalar
Ve öyle kýrmýzý güller açtý ki Papatyalar kýskandý
Yüreðim artýk bir hoþtu.
Aþkýn baharý gülümsedi yüreðime
Oradan ellerime
Derken kalemime.
Hüzün yazan kalem utandý ettiklerinden.
Yüreðe kan kustu,öfke kustu
Ah çektikçe daðlar oynadý yerinden.
Þimdi yazamadýklarýný yazýyor kalemim.
Boynu eðikti sevda önünde.
Hüzne bir çizik çekti
Ve ben hüznü tozlu bir sandýða hapsettim.
Sen yüreðime düþtün
Düþtüðün yerde bir sevda filizlendi.
Ben sana tutkun ben sana deli
Kalemim sevdaya kör kütük belli
Katmýþ önüne sevdanýn en güzel dizelerini
Çaðlamakta.
Arada bir ses yankýlanýr kulaðýmda
Belli ki hüzün sanýkta aðlamakta.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.