Failatün Heves

failatün baðýný inciterek çýkardým bileðimden
unutunca külliyatý azlediliyor dil
bir köprüden kýrpýlmýþ kanatlarýmla
düþmenin en güzel çaðýný yaþýyorum
ebedi tasma çarpmamla kayboluyor
artýk hiçbir yere ait deðildir hiçlik
varlýk nedenimin solgun ýþýðýnda
yarýna ait cesaretimle þýmardým
çünkü bugüne ciddi bulutlar gizli
munduslar kuþlara benzemeden
taþlardan yaralar yapýp
öyle karýþacaðým köþelere
can sýkýntýsýndan pencereler ýsmarlayacaðým sokaða
karýþýk duygular doðanýn güdümünde yaðacak
aþýklar ruhumu parçalarýna ayýrmadan
üzgün kalbim sakýz falýnda açýk ediyor aðrýsýný
buna dudak bükene
derli toplu evcil bir aþk yazýldý
bir an öncesiydi
yumuþak hatlarýna güvendiðim resmi
renkleri yerine rakamlarýndan uçurunca
güvercinim söz verdi
telefon edecek anne karnýma
diyor ki
yokum diyecek bir yiðit henüz çýkmadý
"bulanmadan ne hoþ" sözüne inat
gördükçe aynýlýðý
zemin çaðýrmýþ gibi düþmeyi tekrar ediyorum
yetiþkin olunca sevmeyi kumlara sordum
O’ da akarken
saðlam deðil
damgasýný vuruyor her bir hevese

Sosyal Medyada Paylaşın: