eski moda bir devrim, deðirmendir dilim ne söylediðimi bir ben, ne öðüttüðümü bir kendim bilirim dilim can, dilim canýna sýzý. raks etmiyor, edemiyor artýk ne dudaklarýmdaki asi kýrmýzý ne de med-cezirlerimde yakamozlanan deniz yýldýzý
tara artýk tanrýçam tara saçlarýmý bekaretim toprak kaný taný sende yüreðimde yataný, çamurundan taný olmadý isyanýmý bak..serçeleþiyor parmaðýmdaki iþaretin ayazý kanýyor geceme tek renk bildiðim masumiyetin beyazý
gün geceye seyirmen karýncalaþan geceler hecesiz inlemelere çevirmen seviþmesin dünya ben ölene kadar sakalýmýn kiri, kirimin zifiri al senin olsun yalnýzlýðýn kudretiyle seviþmesem de olur artýk bir repliklik dudaðým var onu da baðýþla aþk’a e’rosa n’olur…
. . . //
ilhanaþýcýocakikibinyirmiiki
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.