insanlar sabrederek,mucizeleri bekler.
Herkes kendi evinde, eski günleri anar.
Ölüm ve hastalýklar,dertlere bin dert ekler.
Mutlu insan kalmadý,baktýkça yaram kanar.
Güvenme mala mülke hepsi burada kalýr.
Tuz basarsan üstüne, acýn yarada kalýr.
Haksýzlarý dýþlarken , haklý arada kalýr.
Giysilerin kalmazsa, eskilerini onar
Ayrý alemde yaþar, ailenin fertleri.
Ebeveyin dardadýr,tükenmiyor dertleri.
Taze ekmek isterler,çöpe gider sertleri.
Aç kalan serçecikler,ziyafetlere konar.
Su gibi para harcar, ana baba elinden.
Sunulaný beðenmez,hoþnut olmaz halinden.
Nasihati dinleyen gider doðru yolundan.
Yoksul insan, þükreder, aþýna ekmek banar.
Kolay mý ev geçimi,karþýdan kimse bilmez.
Gül gibi canlý yüzler,durup dururken solmaz.
Helalinden kazanýr , dost tuzaðýna gelmez.
Bazý evler sýcacýk,fakir soðuktan donar.
Yüce Rabbin adýyla, masum cana kýyarlar.
Karanlýk vicdanlýlar , insanlarý soyarlar.
Namus sözü verip de kavilinden cayarlar.
Manidardýr selamý,seni çok zengin sanar.
Çýlgýnca yaþadýðýn garip dünya yalandýr.
Allahýn rýzasýný almak sana kalandýr.
Ýyi insan cennetten,nasibini alandýr.
Günah sahibi olan,kýzgýn ateþte yanar .
Þuracýkta oturmuþ,bir garip þair aðlar.
Sesine cevap verir,karþýda yüce daðlar.
Sararmýþ solmuþ güller dereler yosun baðlar
Bir gün zaman deðiþir,ördekler gölde yunar.
Ülkü Ahýska.
Fonaki resim kendi çalýþmam