Sensizliði yalnýzlýk sanýrdým, Korkardým… Meðer o vakitler Seni hiç sevmemiþim…
Önceden seni Görmediðim vakitler, Yokluðunla Yüreðimin içerisine hayalinin girdiðini, Âlemin aþktan ibaret olduðunu, Aþýðýn O’nsuz ama yalnýz olmadýðýný, Yüreðinin sayfalarýnda kaybederken beni Yüreðimde bulurken seni, öðrettin… Sevmeyi öðrendim…
Yüreðim kavrulurken od ile, aþk doldu.. Ah etmem asla, yakarsa yaksýn sonsuza kadar, Ýsterse olsun sonu… Bir söz, belki bir bakýþ derman olur yarama…
Þimdi acizim, Sevmenin acemisiyim… Hasta düþtüm aþktan… Yine de, baþka derman aramam… Aþkýn zehri dolaþýrken damarlarýmda, þifam da sensin… Daðladýðýn yüreðin Lokman Hekim’i de.....
Menzil sensen, Beklemesi yormaz… Yüreðinden yaðacak bir damlaya muhtaç bozkýrlarým… Senin kuraklýðýný sevmesi bile güzel…
Ne ben varým þimdi, ne sen, Zaten Biz olamadýk hiç… Meðer Aþk, Ne aþýk býrakýyormuþ meydanda Ne de maþuk… Yok ediyormuþ kiþiyi, Ýçten içe dolaþýyormuþ zehri damarlarýnda… Yaþarken öldüm sanýyormuþsun Ölmüyormuþsun bir o kadar da…
Gönül görmüyormuþ bu vakitten sonra Aþkýna çöllere düþüreni, kül edip yakaný… Beni öyle bir aþka attýn ki Gelsen de artýk ne fayda… Bana aþký öðrettin ya… Artýk, Boþver duyma yüreðimi, sevme de… Ben aþký seviyorum, senin aksine… Aþktan korkmadan hem de…
*Gülhaným
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zümrüdüanka_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.