Karanlýðýn ulaþamayacaðý masumiyet yoktur son nefesini veren bir kelebeðin tenime dokunuþu bile bir canavarýn diþlerini yaratýr geceleyin bir aðacýn altýnda ölüme hiç bu kadar yakýn olmazsýn hele ki bir ormanýn içindeysen tüm þiirselliðini yitirir cennetin içi ateþlerin sýnýrýna dönüþür bir akþam saati ve gözlerinin suyun üzerinde yansýmasý yerine iblisler bir yelkenli kadar düþkün olur denize güneþin eksik kaldýðý her þey özgül aðýrlýðýný bir salýncakta unutur akþamüstü ne kadar hafifsen dünyanýn aðýrlýðý o kadar yük olur üzerinde karanlýk ýþýðýn elini býrakmak zorunda kaldýðýn an elle-tutulabilir bir korkudur dokunduðun her þey sana uzak kendisine dönüþür þarkýnýn devamý için ýþýklarý kapa þiire baþlamak için þarkýyý aç kaldýðýn yerden devam etmek için güneþe içinden selam verecek kadar kafayý yemiþ ol deliliðin hafifletici sebepleri görünmez kanatlarýndýr güneþ ise sihirli yoldaþýn ateþ böceðini yakalamanýn dayanýlmaz karanlýðý vicdanýndýr sahneye uzak olduðun kadar yakýnsýn gösteriye...
Ýlker ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
barbor Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.