KURBAN
Gül ekin kalp denen güzel tarlaya...
Orada yetiþen besine kurban.
Kul düþün alnýnda iman parlaya...
Abdal’ýn telliði, fesine kurban.
Takva taþý koyup gönül bendine,
Esir olmaz asla nefsin fendine,
Ýyi iyiyi dost eder kendine...
Kötüyse insanýn ges’ine kurban.
Þunu bil ey insan çekilir pimin !
Galaksi, kâinat, alemler kimin ?
Al: yaz kulum diye yüce RABBÝMÝN...
Gönderdiði ilham, esin’e kurban.
Sözlerde MEVLANIN kelamý güzel !
Sevgiliyle gelen selamý güzel !
Mükafat mý yoksa belamý güzel... ?
De hele zalimin nesine kurban.
Cumali çuvalý yiyorsa fare...
Bozuktur belli ki orda idare.
Ýlahi kanundur derde tek çare...
Kuran’ýn, Ezanýn sesine kurban.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.