Seni düþünürken yerli yersiz ne varsa her þeyden vazgeçiyordum iþte o an feryat feryat susuyordum nabzýmý yoklasalar ölü sanýrlar kalbimse sana dururdu vucudum serseri duruþunda kalýrdý golgem o halimden sýkýlýr ve zaman zaman terkederdi beni nerde diye sorardým dönüp kalbime verdiði sözler gözümde ve dilime paralel adeta bogazýmda düðümlenen ismini haykýrmak içimde sonsuza yýldýzlarý taçlandýrmak saclarýnda kusursuz gölgenin hatlarýnda ay ýþýðýný görmek senin derdinle üzülüp bazen bazen de sevincine ortak olmak sararmýþ odanýn ýþýðýna suretin düþer sen olmasanda kalbim seni ister neden depreþiyorsun içimde ýrmaklarýn eþkin akýþýnda uyumak gibi seni düþünmek yinede seni düþünmemek istesemde gönüle yem vurulmuyo caresiz yine kendimle baþ baþa hayalerimin iklimindeyim ne güzedir ki seni hayaldede film gibi yaþayabiliyor olmak
Okay Güner Sosyal Medyada Paylaşın:
KaCaK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.