Akþamýn alaca gölgeleri, Düþmeye baþlamýþtý. Bahçedeki ýhlamur aðacýnýn dibine, Yýllardýr unuttuðum, O sevilme duygusunun içinde, Ürperiyor, eriyordum. Hiç sevmeden gidenler mi? Biraz kýrmak istememek, Biraz kýyamamak, Biraz alýþkanlýktýr, Bazý insanlar hayatýmýzda... Aklým ermedi bu iþlere, Yýllar önce söylemiþti, Taaa öðrencilik yýllarýmda, Manisa’da öðrenci yurdunda, Dostum Cihan Iþýk... Nam-ý diðer Profesör... “Gönül iþleriyle dersler, Bir arada yürümüyor. O okulu da, O kulu da, Býrakmalýyým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nasıf acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.