Orda Bir Ev Var Uzakta !
"ORDA BÝR EV VAR UZAKTA"
Bir daðýn yamacýnda, mahzun bir köy evinde.
Yalnýzlýðýn en koyusu, takýldý gözlerime.
Yýkýk dökük duvarlarý, kýrýk bir kalp tavýnda.
Usulca üfledi benim, küllenmiþ közlerime.
Terkedilmiþ olmak ona, epeyce koymuþ gibi.
Artýk yýkýýlmak istiyor, kedere doymuþ gibi.
Ona söylediklerimi, adeta duymuþ gibi.
Ýçinde dolaþýrken, toz döktü izlerime.
Hatýralar kol gezerken, içinde ve dýþýnda.
Derinden fýsýltýlarla, sayýklarken düþünde.
Rüzgar kiremitlerini, uçurmanýn peþinde.
Hemhâl oluverdim bir an, gam düþtü sözlerime.
Onu orada öylece, boynu bükük býraktým.
Uzaklaþýp bir tepeden, son bir kez daha baktým.
Çiselemeye baþlayan, yaðmurla ben de aktým.
"Haydi"dedim ovuþturup, çözülen dizlerime.
(Onuncuköylü)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.