KANDIL

seneleri bir bir attim ömrümden
külce altin versem geri gelmiyor
agir tartar dünya saltanatindan
incilere boncuklara kanmiyor

hergün bir kum düser hayat torbandan
kurtulus yok mürekkepsiz fermandan
göcecegiz kalabalik ormandan
ne telasin ne korkunu tinmiyor

sevdasindan gectim boynum bükülü
gözyasimla okudum bu okulu
boynumda bir kader zinciri takili
sorularim cevabina doymuyor

yirtik kagit gibi savrulduk yelde
cignenen kum olduk dikenli yolda
cilesi bitmeyen bu gurbet elde
bin yük varki sirtimizdan inmiyor

aldatmiyor artik altin sarisi
cook geride kaldi yolun yarisi
daha dün tomurcuk bugün sarisi
üfürüp ucmanin belki tam vakti

ne ögretti bize hayat mektebi
sifirla dövdüler yigit merkebi
eksisi artisi hayat toplami
cikis kapisini sormanin vakti

uzakti ufuklar uzakti menzil
tükendi hic sönmez sandigim kandil
veda günü icin saklanan mendil
belki sallamanin simdi tam vakti

kim bilemem bu kaderin yazari
sanki degmis tanrilarin nazari
mükafatim son durakta mezarim
ne acini feryadini duymuyor
Sosyal Medyada Paylaşın: