Düştük

O ruhun nefesi üfledi bizi;
Her birimiz ayrý bir yana düþtük.
Ayandýk evvelden, bilmezdik gizi;
Çaðlardan beridir, hicrana düþtük.

Sýlamýz muhkemdi, Hakk otaðýnda.
Dert nedir yazmazdý lisanýmýzda.
Hem kesret hem vahdet bizdik aslýnda.
Firkatten beridir giryana düþtük.

Girdik dünya içre, cezbeye daldýk.
Asýlý unuttuk, surete kandýk.
Biz, bizi, burada bakiyiz sandýk.
Kendi kendimizi seyrana düþtük.

Biz kimiz biz neyiz? Bilmedik bunu...
Hep yarýnda idik, unuttuk dünü.
Ahreti yok sayýp gün ettik günü.
Fevkalade garip bir hâle düþtük.

Beþ kýtada baþka baþka dolaþtýk.
Menzili bilmeden nice yol aþtýk.
Dünya çamuruna epey bulaþtýk.
Ýdrak etmesek de ziyana düþtük.

Neyse ki; her gelen, senden, biliriz...
Ta Bezm-i Elest’ten ayne’l yakîniz.
Dünya sürgününü çekip geliriz.
Uyandýk gafletten, kapýna düþtük.

AkTan
Sosyal Medyada Paylaşın: