"Kader Dað baþýnda Puslar içinde açtýrdý gözlerimi, Mavi olan sadece gözlerimdi, Onlarda kapkara þimdi..."
Her aklýma geldiðinde gözlerim dolu dolu oluyor Avazým çýktýðý kadar Adýný haykýrmak geliyor içimden Yutkunuyorum Boðazýma diziliyor Her birinde adýn olan düðümler Ateþler içinde Özlemini içiyorum yudum yudum O anlar,,,
Gelsen, Görsen halimi; Binbir tuzaklarýn Kurulu olduðu dehlizde Düþe kalka yürürken Karanlýðýma güneþ olur ýþýk saçarsýn,,,
Ama... Sen gelme!
Gelirsen Bilirim ki; Sessizliðimde boðulursun Yalnýzlýðýmda kaybolursun Dik yokuþlarýmda acýlarýmý yüklenir yorulursun, Sefilliðime üzülüp Kuytularýmda aðlar Kurak topraklarýmda Çiçekler açsýn diye gözyaþlarýný akýtýr Çýðlýklarýný Dertlerimin orta yerine býrakýrsýn, Aþkýnla,
Sen... Yine de gelme! Kýyamaz bu yürek sana! Acý, keder, hüsran var bu yolun sonunda!..
30. 12. 21 🌹 ANkara
Sosyal Medyada Paylaşın:
gülkedisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.