GÜNEŞ

Yaka paça alýndýðý hücrede inandýramadýðý tek aklýnýn
esinlendiði rumuzdu
Adýný söyleyince deðil rumuzunu özletince
varolduðuna inancý sonsuzdu
Düpedüz adam kandýrýyorlardý
Mutlak aklýn kýsmet tarayýþýnda patika aþýndýrýyordu
Oysa dinlemek deðil ferman bile sarmak istemiyordu
Bir intikamdýr sürüp gidiyordu
Azýlý bir katil deðildi ki rastlantýyla öz dilini
kýyaslasýnlar
Sadece gerdan kýran bir esir gibi konuþturuyorlardý
Adýný ilk söylediðinde merhamet duvarýna
Katliamý yazdýracaklar diye aðýrlandý bir iki yýl
Oysa öz belleðinden hiç bir dua çýkmadý
Öz adýna deðil rumuzuna kan veriyordu
Rumuzu sadeliðinde Kýrmýzý Güldü
Fakat neden bir ejderha dargýnlýðýna bürünüyordu
Her kadýna aþk yerine þiir daðýtýp kendini kandýrýyordu
Öyle ýssýz ve þifasýz yaþýyordu ki
kalbine bile sardýðý tek bir güldü
Kaný her kanatýlýnca bu güle damlýyordu
Ýspanyol bir þairdi kendisi
Falýn iskambil kâðýtlarýnda itâati
aþktan da yürekli kovalýyordu
Yýldýzlar dirliðe girince
bir buyrukta bin kere kanýyordu
Ömür billah da en akýllýyý tanýtýyordu
Öz adý sadece bir Ýspanyol kalsýn arzuluyordu
Vatan aþkýnda tek o yaþlanýyordu
Herkes bir gün vatana ihaneti söz konusu edince
þiirlerine kadar uzanan dilde
Rumuzu kurtardý öz belleðinden
Kýrmýzý gül vatan için yaþýyordu!
Sosyal Medyada Paylaşın: