Sarılabilseydim

Annemi düþünür,
aðlarým.

Hayaller kurarým,
baþýmý hiç dayamadýðým omuzlarýnda uykuya dalarým.
Dumaný þehrin üzerine iner efkarýmýn, aðlamamaya yemin etse de gözlerim,
gözyaþlarý damlar sebepsizce.

Kar yaðar üþür,
güneþ deðer kavrulurum.

Mutlu olmayý
uzaktan seyrederken
cebimde küçük umutlar biriktiririm.
Anlamayana az gelir,
anlayana çok.

keþke kalbim kýrýldýðýnda sana sýmsýký sarýlabilseydim

sabreden Derviþ,
bana da sabretmeyi öðretsene...
Sosyal Medyada Paylaşın: