SUSKUN

vakit gece,
ýþýklarý örttüm,
gözlerimi kapattým,
suskun dinliyorum sessizliði.
gönlüm darmadaðýn.
þahbaz duygular ayakta.
içimde kýyasýya dövüþüyor nefretle sevgi.

neþesini kaybettiði günden beri,
ardýna bile bakmadan,
parmak uçlarýna basa basa kaçýyor aþk,
hem de nefes nefese.
þefkatten uzak,
süslü, yalan cümlelere inat,
tutsun yasýný,
dövsün dizini þimdi sevda fukaralarý diye diye.

el emeði göz nurunun simsar elinde yoktur deðeri.
günahkar gizemli bir hayatýn,
sýrýlsýklam nasuh tövbesi gibidir sevmek.
gözü görmez bir baþkasýný...
halbuki kuruyan aðaçtan sürgün veren,
bir filiz gibidir kalp.
hayatý, umudu yeniden keþfettirir,
güneþe her sabah göz kýrpan okyanus gibi.
her daim aranan þifa gönlümüzdedir.

merhametin kapý dýþarý edilip,
yerine gazabýn bileylenip,
hücrelere kök saldýðýndan beri;
elini eteðini çekti dünyadan makbul aþk.
yerine p!ç, günahkar þehvetler,
ihtiraslar kaldý.

iþte bu yüzden,
þairin yüreðinden kalemine hüzün damlýyor,
iþte bu yüzden;
kan kusuyor alfabeler,
dramla bitiyor aþksýz hikayeler.

Orhan ÞENTÜRK



Sosyal Medyada Paylaşın: