köpeðin biri Büyük Adada yaþýyordu sahibi aniden çoook kötü hastalandý Ambulansla hastaeye götürülüyordu köpeði,yanlarýna almak istemedilerdi köpek,koþarak onu takibe de baþladý koþmak deðil, köpek sanki uçuyordu ve nihayet o ambulans acile varmýþtý Acil de sahibinin baþýndan ayrýlmadý.
belki kendi lisanýyla dualar ediyordu belki de,ona þifalar ver,lutfen diyordu iþin en önemli durumu ise þu dersdi Acilin kapýsýndan hiç ayrýlmamasýydý yoðun bakýmda daima beklemesiydi. insan, insaný sað mezara, koyuyordu of yüreðim, köpek gibi vefalý olamadý of kalbim köpek kadar vefalý olamadý.
ABDULKERÝM KAYA.EMEKLÝ VAÝZ.28.12.2021.ANKARA.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ABDULKERİM KAYA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.