BUL BANA EVLAT Yalan ile gerçeði ayýrmak zordur. Ayrýlýk sancýsý, bitmeyen kordur. Sanýrsýn ki sana sadýk olan yardýr, Oda sana zulüm eder, aðlatýr evlat. Etten bir duvardýr, bizim tenimiz. Kimse bilmez nice olur, garip halimiz. Kimimiz dost görünür, kimimiz ise zalimiz, Düðümü çözersen, gel bana evlat. Kula kulluk eden insanlar birdir, Pir sultaný kahra eden, narin bir güldür. Yalaným varsa, vur, vur beni öldür. Dünya kimin malý, kime kaldý, bul bana evlat
Sosyal Medyada Paylaşın:
yoksuli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.