Beni hiç aðlarken gördün mü güzelim Seni bir tebessümle dinlediðim zamanlarda... Tattýn mý dudaklarýnda hiç gözyaþlarýmý Yüreðimde derin patlamalar olduðu zamanlarda...
Düþünürdüm aþkýmýzýn özel olduðunu Taa ki;sözlerin gururumu ezene kadar... Dikilip dururken sen karþýmda yüzsüz bir kadýn gibi Kimin ruhu ölmüþtü acaba yýllar önce...
Deðersiz hisler yönetir aklýmý Kapatýrým gözlerimi kendimden olan utancýmdan... Hislerimi aldýn mý yoksa verdin mi geri Yoksa ayný aþkýn gibi satýn aldýn Sessiz aðlayýþlarýmý...
Daha ne kadar dünler,maziler,hatýrlar canlý tutar bizi Her gün için biz biraz biraz ölürken... Denedim ben ,dayanmaya çalýþtým tüm gücümle Ayný yýkýlmamaya çalýþan bir duvar gibi... Yapamadým ama þimdi þaþýyorum Senin beni aðlarken gördüðüne....
SAYGILARIMLA M.ZAHÝD AY(18.8.2008)
Sosyal Medyada Paylaşın:
spartalıprofessor Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.