inciri sevdim, kara dutlarý, papatyalarý çok sevdim...
salýncakta sallanmayý ay ýþýðýnda uyumayý radyolarý, at arabalarýný,
çocuklarý sevdim... neyi sevsem, kimi sevsem söyledim üstelik...
bazýlarýný tanýdýkça sevmekten vazgeçtim lakin... bir tek senden g-e-ç-e-m-e-d-i-m... geçmedim de üstelik...
hatta, senin için söylenenlere kulak týkayýp, baþkalarýndan deðil seni kendimden tanýyýp doðum sancýlarý çeken kadýnýn onca acýya raðmen doðurduðuna kýyamamasý gibi sevdim de seni bütün susmalarýndan dinledim, alfabeni bile çözdüm üstelik...
þimdi anladýðým ne var biliyor musun? bize vuslat yok, özlemden baþka! bu kýsacýk ömürden yanýmýza kar kalan korkularýyla ve kendisiyle yüzleþemeyen adam, þükret ki!
"aþký yaþamadan ölmedik..."
sardunyam
Sosyal Medyada Paylaşın:
sardunyam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.