Bir öðlen sonuydu, Gemi rýhtýma yanaþtýðýnda. Parmaklarýmýz zincirin halkalarý sanki, Ellerimiz kavuþtuðunda. Ökçelerimizin sesi düet yapýyordu, Her adým atýþýmýzda. Limanda bizi karþýlayan, Ýþportacýlarýn gözlerinde ki sevinç, Bir þeyler satabilmenin umudunu Taþýyordu... Ben fes rengi birþeyler arýyordum, Viþne çürüðü, gül kurusu... Yok yok illede fes rengi. Bulamýyordum. Üzüntü gezintiye baþlamýþtý ki zihnimde, Yardým almak için, Dolaþtým gözlerinde. Bir mavi þala uzandý ellerim, Bakýþlarýmla sordum... Alýp boynuna taktýn. Benim kadar mutluydu iþportacý kadýn da. Omuzunda mavi þal, kolumda sýcaklýðýn, Yürümeye baþladýk gurbet sokaklarýnda ...
Necati Dikmen
Sosyal Medyada Paylaşın:
nedi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.