ela gözüm, sen de mi aykýrý düþtün varoluþuna; neden "O"ndan baþkasýný görmezsin ki? ya sen kalbim? sen ne desem ki sana? amiðdale den miras bir tek sen mi kaldýn bana? söylemedi deme bak; iris’inde kalmýþ olsa da failinin son görüntüsü
bu varsýl yüreðe çok ters yahu, mutluluða olan bu naçarlýðým.. ahhh benim arsýz iyiniyetim ah! sen hep; "gelen aþk’sa kapýyý çalmadan girsin" dersin, dersin dersin de; sonuç bir türlü deðiþmez sen hep faili belli bir "kim vurdu"ya gidersin!
sevmelerim epey kalabalýk olsa da hiç býkmam hep yarým kalmýþ o ýssýz öykülerime kaçarým.. ben küstüm çiçeði deðilim ki, sesin kulaðýma tenin ruhuma ya da gözlerin yüreðime deðdiði an; her biri zehirli oklar gibi gövdeme saplanmýþ eprimiþ ve eskimiþ aþklarýn o paslý dikenlerini acýlarýný unutur direngen bir kaktüs gibi sana yine yeniden inadýna inadýna çiçek açarým! 25:Aralýk:2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.