Fer kalmamýþ gözler de düþsün! Ey sevgili, ýþýðýn olsam aydýnlanýr mýsýn? Sevdiðim, özledim seninle gün aþýrý düþleri ve masmavi derinlerde kayboluþlarý... Ve de sensiz kahroluþlarý! Unutmam.. Kalbim den sana uzanan bir yol var.. Uzaðým yol olsa sen o yolda mecalimsin, Dertlerim mecalimi aþsa, Mecalim sükut eder! Ýç yakan ayrýlýkla yontulurum... Sevgilim; uzaklar yakýn olsa dayanamam acýsýna, Yüreðimin üst köþesine kurulmuþ kahýr! Bu zalim kahrý yakan gönüller hep bende de mi kalýr!... Yenilmedim sevgilim, yaktým o hicraný Ben haketmedim mi seni, Yenmedim mi o kahýr güruhunu... Sevdiðimi haykýrmadým mý? Biliyorum duymadýn... Patlattýn sabýr taþlarýmý, sormadýn! Bir yar sevdim ki gök yarýlsa melekler þahit olur! Sen koymadýn ki içten içe yanan aþk harý azalsýn, azalsýn ki huzura ereyim. .. Ama sevgilim ben yaktým o ateþi bende söndüreceðim..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yusufmansiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.