Bak Güneþ doðdu yine üstüme,
Kederlensem mi neþelensem mi?
Bilemedim yoksa düþtemiyim ben yine,
Güneþ ise Ateþten gülle gibi asýlý tepemde,
Yine yeni bir gün onunla baþladý,
Yollarda çekirge gibi insan kalabalýðý,
Asfaltlar karýþýk bir telaþ bir yarýþ,
Güzergâh ayný yerlerden ayný yere varýþ,
Suretler kabirden kalkmýþ gibi durgun,
Uykular hazmedememiþ gibi vurgun,
Bedenler aðýrlaþmýþ yorgunluktan suskun,
Yavaþ yavaþ güneþ eritir miskinliðini,
Hatýrlatýr sana kendini yaþam çilesini,
Baþlar mesailer çabalar koþuþturmalar,
Kuþluk vakti tabiatýn duyulmaz musikisi,
Yuvaya dönüþ vakti gelince,
Garip bir Sevinç kaplar yüreðini,
Sevdiklerinle tekrar olmak onlarý görünce,
Güneþ batmýþ uzaklaþmýþtýr artýk senden,
Nasýl olduðunu göremeden bilemeden,
Geceleri ise beni efkar basar uyuyamam,
Anlarým nedense sahneye çýkar unutamam,
Duvarýmda bazý geceler gölgeler canlanýyor,
Penceremden Ay’ýn ýþýðý ise karanlýða sýzýyor,
Gündüz geceye sanki devrediyor mülkünü,
Karanlýk sesizlikten bir dem iken,
Aydýnlýða sanki muhtaç kýskanç,
Gündüz ise gecenin tersine,
Vurulmuþ gibi þiddet’çe bir kýrbaç,
Ýnsanlar ise bu paradoks içinde,
Döner durur ömür bitinceye,
Gece gündüz emre itaatkar,
Kýyamet vakti gelinceye…
Abdulhamit Erkaner
Kayýt Tarihi : 24.12.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.