Ýnsanlýðýmdan Utanýrken
Kimi denizde yakamoz olur.
Bazen kendi benliðinde kaybolur.
Kiminin yüreðine aþk fýsýldar.
Kimi ise vahalar da kaybolur.
Kimi arabasýna almýþ.
Aþký ile kucak kucaða,
Bazi garipler ise,
Ekmek peþinde.
Ev kirasý gelmiþ,kime ne,
Bari balýklara yem versene.
Ýnsanlarý tanýdýk ça,
Hayvan olasým geliyor.
En azýndan onlar,
Ýnsancýl davranýyor.
Ýnsana deðer ver,
Canýný almak istiyor.
Azýcýk sev bir hayvaný,
Bak gör seni nasýl seviyor,
Tanýyor…
M. Þeref yalnýzlýklarýn þairi
23 Temmuz 2013 Gaziantep
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.