Þu çiçeklerin içinde bir fesleðen çiçeði, Verir mi kokunu bilmem, Tanýmam ki; Þu fesleðen çiçeði, Uzaktan okþadýðým, Senin gibi bir þey sanýrým, Anlatamam ki.
Geçmiþim Dünya’mdan ben, Ötesi Allah’a kalmýþ, Günahkâr bir kulum iþte, Elimi açýp Hakk’a dua Eyleyemem ki; Sen fesleðen çiçeðim, Takýlmýþ gönlüm sana da, Ardýnca aðýtlar yakmýþým, Söyleyemem ki.
Çýkmýþ aklým kafatasýmdan, Deli desem deðilim, Sanýrým serseriyim ben, Deli olaydým keþke, Olamam ki; Deli olaydým keþke, Kalaydým cennet, cehennem ötesi, Toprak olaydým Rab’bým, Kalaydým kabrinde sevgilinin, Kalamam ki.
Açaydý fesleðen çiçeðim, Üstünde toprak olduðum kabrin, Gelseydi senin kokun, Koklayamam ki; Bahçývaný olaydým bahçenin, Yolaydým güllerini, Fesleðen çiçeðimi, Toplayamam ki.
17.Aðustos.2008 22.00
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet idrisoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.