Evet mücrimim kalbini çaldým Sen de suçlusun benimkini aldýn Üzgünlüðüm yalnýz kendime deðil Niye bu gidiþ neye bu manasýz meyil
Sen kaderine küsmüþken Ben kederimle üþürken Bir elveda bile demeden Nasýl gidersin nasýl benden
Hani yaraya merhem olmak vardý Hani sevda ateþten bir kordu Git þimdi dönüþü olmayan yere Piþmanlýðýn faydasý yok bir zerre
Biri çýkar gelir arzý endamý ile Belki çiçek artýrýr ölü yüreðe bile Affetmiyor geç kalaný hayat bir çile Son çýrpýnýþlarda artýk nafile
Kapanýr kapý gitmek isteyene Elindeyken deðerini bilmeyene Patika bir yol açýlýr aralýktan Ruhun süzülür akar o kapýdan
Gönül hicret eder derin mevzuya Hemhal olur ayný frekansta duyguya Katranýndan firak eder gece Dudakta sadece tutkulu bir hece
Zuhur eder gönül koyaklarýma kuvve Kendini bulur muðlaksada nüve Kamaþýr gözlerim görünce ruþeni Bu artýk ömrün en büyük devinimi...
Dilek’ce
Dost kalemlerden
Gönül huzur arar, bir tatlý söze hasret Duymadýðýnda dersin, dur biraz daha sabret Bir gün mutluluk benim de çalar mý kapýmý Deðiþtirir mi þu mutsuz ruhani yapýmý. Kardelen
gün olur can’a dokununca nedamet gönül berzahýna taht kurar akamet candan can’a vecd ile gider metanet dem tutar içinde ben, önce ýslah et... Abdurrahman Güleç
Gözler konuþuyor tatlý dil suskun Bir mana aramak gönül iþine Dünyamýz rengarek maviler baskýn Ben yeþil yazdýrdým gönül köþküne...ishakaras
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dilek pınarı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.