dün gece bir kalabalýk vardý evimin önünde bir tane ’m de içlerinde tüm ýþýklar yanýyor gürültü kýyamet her kafadan bir ses çýkýyordu
olup biteni yükseklerden bir yerlerden izliyordum sanki bir tane ’min gözlerinden akan yaþlarý silmek istiyordum ellerimi uzatamýyordum nafileydi tüm çabalarým
ellerim ayaklarým vardý hissediyordum onlarý hareket ettiremiyordum bu dünyada hem vardým hem yoktum sanki
bir tane ’m ellerini uzatsa tutacakmýþ yanaðýný uzatsa öpecekmiþ gibiydim sanki ama ne ellerini tutabiliyordum ne yanaðýný öpebiliyordum nafileydi tüm çabalarým
aðlayan sadece bir tane ’m deðildi anam, babam evlatlarým da aðlýyordu ben de onlarla sarmaþ dolaþ olup aðlamak istiyordum kupkuruydu didelerim vahasý olmayan bir çöl gibiydi sanki gözlerim
ne olmuþtu böyle bana neredeydi bedenim bu dünyada hem vardým hem yoktum sanki
kan ter içinde uyandým ölüme dair bir kabustu gördüklerim meðer ölmek buymuþ dedim kendi kendime yaþadýðýmý gözlerimden akan iki damla manalý yaþtan anladým
cahit fýkýrkoca 21.12.2021, Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
cfikirkoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.