Bilemezsin
ben diye baþlama söze
sen, sende misin bilemezsin
gün olur kendinden uzaða düþersin;
geriye nasýl dönülür bilemezsin
ne yaparsan yap kýrma
býrak her þey olduðu gibi kalsýn
bir gün döneceðin yer yine orasý
kýrýlaný eski halinde bulamazsýn
kim öle, kim kala bilemezsin
öyle sanýrsýn kendinden uzaða gidemezsin
garantisi olsaydý kýsa günün kârýnýn
ne anlamý olurdu cehennemin harýnýn
iki damla yaþ düþmüyorsa gözünden
özürün büyükse kabahatinden
yine ben diye çýkýyorsan sözün içinden
alýr eyvallahýný gidersin
ne kirlet, ne kirlen
bin yýl silsen çýkaramazsýn izini
bin kere ölç, bir kez biç
yarýn ne getirir bilemezsin
býrak ne derlerse desinler
torba deðilki aðýzlarýný büzesin
sabretmek gerek zor olsada
yoksa hakikat köprüsünden geçemezsin
anlarsýn bir baþýna kalýnca benliðinle
kendinden mesuldür herkes iþin özünde
söylenecek sözün de kalmamýþtýr kimseye
lâkin, kiminin söylenecek sözü vardýr
bilemezsin
Abdurrahman Güleç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
can cana Düet "ve zaman usulca fısıldadı; bana bırak" Tablo Özlemim Körebe Afet örtün üstümü kimse görmesin KİMBİLİR Hayat iklimi