özlem
-ÖZLEM-
Mevsim yaprak oldu geceye düþtü
Rüzgârda savrulup girdi odama
Senin gibi baktý sana dönüþtü
Bir düðüm saplandý iþte þurama
Kirpikten duvarlar örüldü ey can
Sularýn ardýnda canlandý mazi
Yýkýlsa duvarlar haykýrsam bir an
Düðümü çözmeye yeterdi belki
Yaðmurda ýslanan topraktan sanki
Teninden yayýldý muhteþem koku
Burnumu boynuna yaslamýþ gibi
Sen koktu sokaklar hep burcu burcu
Bir nefes çektim ki öyle derinden
Of ile süzülüp sýrra yaslandý
Seçtiðim þarkýlar çaldý hüzünden
Sýr yere damladý gurbet ýslandý
Simsiyah kesilmiþ pencerelerde
Gözlerim sokakta suskun biçare
Miadý tükenmiþ taburelerde
Damladý yerlere sýr pare pare
Özlemin dinmeyen sancý adeta
Daima çýrpýnmak bu nasýl duygu
Ýçimde kopuyor sonsuz maraza
Çapraz baðlarýmdan beynime doðru
SEYÝT ALÝ ORUÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.