Hüzün treninde bir çocuktum bu gece... Gözlerimi kapatýp gezindim loþ kompartmanlarda... Iþýksýz... Sessiz... Kapkara... Gözlerini düþündüm, öyle aydýnlattý ki birden, Iþýðý gözlerimi kamaþtýrdý.
Birden gözyaþarýnla kayýverdim... Düþtüm eline... Sýcacýktý elin. Tutundum parmaklarýna küçük bir serçe gibi. Kavradým... Baþýmý avcuna koydum. Düþtüm eline... Eline düþtüm...
Kaldýrýp ellerini baktýn yüzüme. Gözüm gözlerine çakýldý... Baktým... Baktým... Sen ise tanýmadan baktýn bana... O sýcacýk bakýþlarda bir boþluk... Yavaþça býraktýn... Gözlerim peþinden haykýrýyordu... Beni býrakma... Beni býrakma...
Birden uyandým. Bu nasýl rüyaydý? Gözlerin, gamzelerin, ellerin... Ah... ellerin... Ancak rüyalarda tutunduðum sýcacýk ellerin...
Tutamadýðým ellerin...
Hâlenur Kor / 20 Aralýk 2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.