Agıttan öteye bu destan

Hani bir deyim var ya o misal
tok olan cümle cihan’ý tok sanýyor
oysa þimdi aç olan hepten aç
cihanda ekmek yok sanýyor

Tok, açýn hâlinden anlamýyor
ne hâle geldi insanlar neye dönüþtü
ekmekten, emekten endiþe gelecekten
vuruldu umut yere düþtü

Aklýn kýskacýnda öle-dirile
istersen ayn’ür rýzâ ile bak olur
herkes kendi zehrinde erir durur
kendi nefsinde helâk olur

Geçim derdinde insanlar
düþünceler içinde, yalnýz ve aç
çaresizlik içinde büyüyen
büyük çarelere muhtaç

Açlýktan aðlayan varsa
gidiþat gitmiyorsa eðer hoþuna
ne yazar, anlatýrsam anlatayým
fiil yoksa boþu boþuna!.

Çünkü, insanýn içerisinde
açlýk bir dayanýlmaz yara göz göz açar
dokunsan aðlayacak kadar
konuþsa naçar sussa naçar

Gümüþhanlý’yým nefret azdýrýr
çok sürmez ölürüm ben bu yarayla
bu yara ’açlýk’ daha neler yazdýrýr
agýttan öteye ak’la karayla

Sosyal Medyada Paylaşın: