Neyzen Tevfik

Divane gönüllü, abdal nakýþlý;
Halini bilenler “Veli” dediler;
Ney’ini üflerken yürek yakýþlý;
“Eksilmez baþýndan yeli” dediler.

Baþa çýkamamýþ çakalla, itle;
Sahtekar bezirgan, fikri sabitle;
Dediler “aðzýný kapa, kilitle”;
Susmayýnca O’na “deli” dediler.

Osmanlý dönemi istibdat ehli;
Cumhuriyette de taasup cehli;
Neyzen’den alýnca payý bu denli;
“Toplumun baþýnýn keli” dediler.

“Ýçmem” diye türlü türlü and içti;
Saki sundu camý, andýndan geçti;
Fani dergahýnda hiçliði seçti;
“Bozuk baðlamanýn teli” dediler.

Uçsuz vadilere üfleyip Ney’i;
Demlendi sessizce çekerek meyi;
“Melanet postuyla atýp her þeyi;
Bu dünyadan çekti eli” dediler.

Giymedi ömründe Ýpeði, þalý;
Haramiye sövdü, vererek kýlý;
Yirmisekiz Ocak, elli üç yýlý;
“Neyzen Tevfik artýk ölü” dediler.

Osman Bölükbaþý Dara
Sosyal Medyada Paylaşın: