NANKÖRSÜN

Kýrk yýldýr kursaðýnda benim lokmam
Sarraf olsan deðerimi bilmezsin
Varlýðýna yokluðuna hiç takmam
Geldim gittim seferimi bilmezsin

Zaman durmaz gece gündüz akýþý
Ýlmik ilmik yüzlerimde nakýþý
Baðlar beni bir anamýn bakýþý
“Ana” dersin, pederimi bilmezsin

Kýçýndaki don eski don deðil
Ettiklerin ne ilk ne de son deðil
Bu sözler þaka deðil fason deðil
Senden gelen kederimi bilmezsin

Belki arýnýrsýn yýkan, yýkan da
Bir elim vardý, sýkýþsan, arkanda
Ýki elim de mahþerde yakanda
Hesap günü mahþerimi bilmezsin

Bu nasýl kan sende, nasýl bozulmuþ?
Kabak gibi vicdanýn da oyulmuþ
Üç metrelik bir bez için soyulmuþ
Geri kalan sözlerimi bilmezsin

Sana göre yaþar gördüðün herkes
“Boþ výzýltýlar bunlar” dersin, “kýsa kes”
Can dediðin alacaðýn bir nefes
Musallada izlerimi bilmezsin

Kabul etmez ne koyduysam araya
Merhem olmuyor açtýðýn yaraya
Satardýn bizleri mala paraya
Kan aðlayan ciðerimi bilmezsin

U.Ü.

Sosyal Medyada Paylaşın: