Yalnýzlýðýn karanlýðýndan çýktýðým gün Biliyorum, Sen de Bil Ki Kimse Olmayacak yanýmda Kuru kalabalýklara karným tok artýk, Hiç kimse Hiç bir Þeyi Hak etmedi çünkü,
Koca bir ömrün ertesinde Acý bir tecrübe Var ise eðer Akýlsýz Bir beynin Güzel Bir düþünce Yetmiyor beyim, Kalp ise Hiç,
Eðer ise Hayat dikenli bir mayýn, Sorma daha Neden Sana Hep Oklar yöneltilmiþ Çünkü herkes kendince haklý, Sen Aptallýðýnla Kalýrsýn O Kadar Bu kadar Þu kadar, Görünen köye Kýlavuza daha ne gerek var,
Býraktým Tepinsinler Hatalarýmýn üzerinde Tatmin etsinler iç dünyalarýný Aynaya baktýklarýnda Güzel görsünler Kendilerini, Ne de Olsa Bulunmaz Hint kumaþlarý onlar,
Yalansýz dünyayý Gerçek sandým Meðerse Bir hayal imiþ Sýzlayan düþlerimin içinde...
* Berlin, 15.12.2021 *
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.