Ömürden geçen günler gibi Bir bir dökülüyor yapraklar. her yerde hazan mevsim sonbahar. Düþen her yaprakla birlikte Bir bir eksiliyor umutlar.
Tanrým bu nasýl bir kâbus üstüme üstüme geliyor bu þehrin duvarlarý Gözlerim çoktandýr uykuya hasret. Geceleri hafakanlar basýyor beni Korkunç gölgeleriyle peþimdeler Uyanmalarým hep kan ter içinde.
Aklým almýyor bu insafsýz döngüyü Ben mi yabancýyým zamana yoksa mevsimler mi bana muhalif Sanki bir þeyler anlatýyor yapraklar Artýk hazan vakti gitmek gerek diyorum Ama yüreðim elvermiyor Birçok fýrtýnadan muzdarip Zulada kalmýþ bir kalp Gönül desen yangýn yeri Kolay kolay sönmez bu ateþ Dinmez içimdeki kasýrga Beklenen gelmeyinceye dek.
cinitas.14.12.2021.Frankfurt
Sosyal Medyada Paylaşın:
cinitas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.